* دو هفته ست سرما خورده ام . نمي دونم سرما خوردگيه ، عفوت ِ ريه ست ، يا هر چي . خوب نمي شه كه . روزي يه چيزي اضاف مي شه . دوازده روز سرفه هاي مكرر ، بعدش يهويي سرگيجه و سردرد اضاف مي شه ، بعدش آبريزش بيني اضاف مي شه . خلاصه شيشه هاي شربت َ م رو كه نوچ شده بودند بردم دورشون رو شستم و گذاشتم كنار  ِ ظرفشويي . چند ساعت بعد رفتم برشون دارم ، ديدم هر سه وارونه و سرشون بازه . خلاصه نصف ِ شبي دعوا در گرفت . مادري فكر كرده بود اينا شربت هاي فاسد هستن ، ريخته بودشون .

* رفتم از ريه ام عكس بگيرم ، مسئول راديولو‍ژي گفت چيز فلزي نداري ؟ نه كه هيچ طلا و بدلي دورم نبود ، با خيال ِ راحت گفتم نه . بعد معلوم شد كه اون هزار تا دكمه ي فلزي ِ مانتو بايد بره كنار . اصلاً من نمي دونم چطور اين دكمه هاي پنهان رو ديد ! و بعدترش ، كه ديگه دير شده بود و داشتم عكس رو مي بردم براي پزشك ، يادم اومد سوتين ِ فنري پوشيده بودم . و اينكه توي اتاق ِ دكتر ، دو تا نيم دايره روي عكسم بود و ‌من هي سقف رو نگاه مي كردم .

 

* يادم باشه ديگه موقع ِ خونه تكوني ، آهنگ نذارم . خودم و خواهري اتاقم رو ريختيم بيرون ، براي اينكه بهتر بگذره ، آهنگ گذاشتم . خلاصه كار رو ول كرده بوديم و هر دو اون وسط مي رقصيديم ، وسايل هم دورمون . يا وقتي دستمون به يه كاري بند بود ، يهو يه آهنگي مي رفت روي اعصاب ، اون چيز رو پرت مي كردم و مي رفتم آهنگ عوض مي كردم . داشتيم عقب مي افتاديم ، آهنگ رو قطع كردم .

 

* كاسكو ، يعني اين فندق خانم ، يه چيزي شنيده ، ديگه ول نمي كنه . وقتي خواسته اش رو رد كردي ، چند بار خواسته اش رو تكرار مي كنه ، گريه مي كنه ، چنگت مي زنه ، و در آخر كه نا اميد شد ، مي گه " پَـدَسگ ِ بي شعور"‌. اين القاب ، به هر كدوممون يه بار رسيده . البته به من بيشتر از بقيه . چون من لي لي به لالاش نمي ذارم و در نتيجه حتي وقتي دعوا تموم شده ، نگام مي كنه مي گه " پَـدَسگ ِ عمه نارنجي". مامانش مي گه اون فحش قبلي رو كه مي داد ، دردي نداشتم . اين رو چه كنم ؟ مي گه نمي دونم از كي ياد گرفته . ديگه ما نگفتيم كه فندق به ما گفته "از دايي" : )

 

پي نوشت :

اينقدر اين روزها سرفه كرده ام ، اينقدر بعضي سرفه ها شديد بوده اند ، كه كل ِ مُهره هام جابجا شده اند . پيچ و مُهره هام شل شده اصلاً .

* جديداً شب ها ، بحث ِ من و خواهري سر  ِ اينه : "امروز صبح تخم مرغ آب پز توي سفره بود ؟" من معمولاً وقتي آقاي پدر توي اتاقه ، حرف نمي زنما ، نمي دونم چطور شد جلوش به مادري گفتم چون بدنسازي مي رم ، بايد سفيده ي تخم مرغ بخورم . حالا هر چي مادري بهش مي گه نارنجي صبح وقت نداره تخم مرغ آب پز بخوره ، باز هر صبح ، وسط ِ سفره ، دو تا تخم مرغ داريم كه روشون با خودكار علامت زده ، يعني اينا آب پز شده اند . و دو تا كه ضربدر ندارن ، و يعني اينا خام هستند . البته به اين ضربدرها نبايد اطمينان كرد . يه روز صبح خواهري مي خواست يكي رو نيمرو كنه . هر دومون ، هر چهارتاش رو هي اينقدر تكون داديم ، به نظر همه پخته ميومدن و خواهري صداش در اومد كه "وااااي ، خودمون رو مسخره كرده ايم . اصلاً مي رم از يخچال بر مي دارم"‌. يه وقتايي هم مي بيني ضربدر داره ولي مي شكوني و بايد جمعش كني . گفتم كه ، حالا دقيقاً سه سال طول مي كشه تا آقاي پدر دست از آب پز كردن و تخم مرغ نپخته توي سفره گذاشتن برداره . الآن يه ماهش گذشته . به مادري مي گم تخم مرغ ها رو قايم كن . مي گه خودش مي ره مي خره . مادري مي گه خب باهاشون سالاد الويه مي سازم . كار  ِ ما مثل اينه كه يه دكمه داريم ، مي ريم ‌براش كت مي سازيم . اصلاً تا كي ؟

* اين فندق ، ما رو كشته از بس مي گه آهنگ ِ بابا كرم بذار . بعد تور  ِ فسفري اش رو بر مي داره ، دو سرش رو مي گيره و سعي مي كنه گردن بشكونه . رفتم از همه رنگ تور براش خريدم . بعد از اينهمه دمپايي  ِ توي حياط ، يه دمپايي هم به اسم  ِ مادري خريدم ، تا هي فندق دمپايي رو از پاش در نياره . فحشش هم "موونوو" هست . همينكه بر خلاف ِ ميلش رفتار كني ، چنگ مي زنه به صورتت و مي گه "موونوو" . الآن يه زخم  ِ كوچولو روي بيني ِ منه . موونوو ، بر گرفته از اسم  ِ خالشه (مونا)  :‌‌ )  يكي اسم  ِ طرف رو كج كرده و بهش گفته موونوو ، بعد نه كه اينا خجالت كشيده اند و هي نچ و نوچ كرده اند ، بچه فكر كرده يه جور فحشه . خانم ، شونه ها رو ناپديد كرده بود . هر چي خواهري گشت ، پيداشون نكرد . اومدم چيزي بندازم سطل ِ آشغال ، هر سه شونه تووش بود :‌ )

 

دايي ِ فندق ازش مي پرسه "امروز چند تا اذيت كردي ؟" . جواب مي ده "پنج تا . آرد ريختم ،‌ آب ريختم ، كاغذ خورد كردم ، ..." .

* روز  ِ باروني ، شيشه ي جلوي ماشين رو ، برف پاك كن تميز مي كنه و هي اينور اونور رفتنش و صداش روي اعصابه ، بعد هر چند لحظه يكبار هم ، برف پاك كن ِ شيشه ي پشت رو بايد بزني ، بعد آينه بغل ها هم كه تعطيل ، خيس ِ خيس هستند ، و رانندگي براي من يكي خسته كننده مي شه . ديد ِ كافي نيست و هي بايد احتياط كني . بدبخت اوني كه توي اون بارون ، آموزش ِ راهنمايي رانندگي داره .

 

اينكه آدم يه روز  ِ ابري و باروني ِ قشنگ رو از دست نمي ده و با دوست هاش زير  ِ نم نم  ِ بارون واليبال بسكتبال فوتبال ( يه بازي از تركيب ِ اين سه ) بازي مي كنن ، و بعدش مي شينن چاي و مسقطي مي خورن ، يعني اينكه اون روز يه روز  ِ خيلي خوب بوده ‌: )

 

 

پي نوشت :

- والا من نمي دونم چند نفر اينجا رو مي خونن . از بس مدتيه دير به دير مي نويسم ، نمي دونم خواننده اي هم مونده يا نه . يه وقتايي كه مي خوام بنويسم ، مي گم "كسي نمي خونه كه".

- من تازه فهميدم كه گوگل ريدر باز درست شده . چه خوب . دوباره لينك ها رو هي بالا پايين مي كنم و هي بلاگ هاي بولد شده رو كليك مي كنم و پست هاي جديد رو مي خونم ، و هيچ آدرسي از قلم نميفته . اصلاً از وقتي اين ريدر از كار افتاد و گوگل پلاس اومد ، من ديگه وب نخوندم . دوباره مي خونم : )