فردا صبح می خوام برم جایی که برای اولین بار باهاش قرار گذاشتم . جایی که کتاب ِ "پرسه در حوالی زندگی" رو بهم هدیه داد . جایی که برای اولین بار بغلم کرد و پیشونی ام رو بوسید ، من دلم می خواست اون بغل طولانی تر می شد ، ولی داشت از سرما می لرزید ، دلم طاقت نیاورد و خودم رو ازش جدا کردم و خداحافظی کردم . می خوام برم بشینم اونجا ، کتاب رو باز کنم ، دست خط  ِ ش رو ببینم ، اون تکه شعری که نوشته ، اسمش رو . و ورق بزنم :

 

  

 

همه ی این هزار حرف نگفته ،

این هزار شعر نسروده ،

همه ی این هزار قاصدک سپید ،

- قاصدان هزار « دوستت دارم » نگفته -                   

.

.

نثار تویی که به فروتنی « نیستی »

در تک تک سلول های روح من

لانه کرده ای .

 

 

 

                     

 

 

 

تو فصل پنجم عمر منی و تقویمم
بشوق توست که تکرار می شود هر سال

                      

تو کیستی ؟ که سفرکردن از هوایت را
نمی توانم حتی به بالهای خیال

                      

 

 

 

 

 

 

پی نوشت :

دو بیت از شعر  ِ "خوشا هر آنچه که تو باغ باغ می خواهی" ، از محمد علی بهمنی

 

 

 

بیمار  ِ خنده های توام ، بیشتر بخند

خورشید ِ آرزوی منی ، گرمتر بتاب

 

                                                  فریدون مشیری

 

 

 

Who knows where the road will lead us?
Only a fool would say.
But if you let me love you
It's for sure I'm gonna love you
All the way

All the way

 

+

 

 

 

هان ای عقاب عشق !

از اوج قله های مه آلود دور دست

پرواز کن به دشت غم انگیز عمر من

آنجا ببر مرا که شرابم نمی برد

 

 

                                                      فریدون مشیری

 

 

 

ای تو جاری توی رگ هام ، صدای پای نفس هام
ای که بوی تو رو داره ، لحظه های خواب و رؤیام

 

 

 

 

 

 

پی نوشت :

از ترانه ی "کوچ عاشقانه" ، علیرضا عصار .

 

 

 

 

 

کی به انداختن سنگ پیاپی در آب
ماه را می‌شود از حافظه آب گرفت ؟!

 

                                                         فاضل نظری

 

 

یوسف فروختن به زر ناب هم خطاست

نفرین ، اگر تو را به تمام جهان دهم

 

                                                         فاضل نظری

 

وقتی یک برش عمده ی زندگی‌ات را همراه با کسی، یا در تمنای بودن‌اش، یا التهاب خواستن‌اش یا انگار کن حتی در اضطراب نبودن‌اش طی کرده باشی، دیگر برای همیشه در هم باقی می‌مانید. من باورم شده‌ست وقتی قصه به اینجا می‌رسد‌ آدمها در یکدیگر باقی می‌مانند و این ماندن چیزیست غیر دوستی، چیزیست غیر عشق، غیر خواستن. سایه‌ایی‌ست از همه‌شان و در عین حال هیچ کدامشان. حالا یک جورهایی انگار یقین دارم که تا دوردست ها من در تو باقی خواهم ماند و تو در من باقی خواهی ماند.

 

....

 

در تو اما باقی خواهم ماند تا بسیار. در من اما باقی خواهی ماند تا دوردست.

 

...

 

 

 

 

 

پی نوشت ۱ :

از ادریس یحیی ، نویسنده ی وبلاگ "منحنی ترد" .

 

پی نوشت 2 :

- تمنای بودن‌اش، التهاب خواستن‌اش ، اضطراب نبودن‌اش ...

- در من اما باقی خواهد ماند تا دوردست.

 

این متن رو خیلی دوست دارم . نخوندمش ، بلعیدمش .

فقط نتونستم با اون جمله های خاکستری ، ارتباط برقرار کنم .

 

 

 

 

این روزها ، روی در  ِ قلبم ، یه نوشته هست که می گه :

 

 

در نزنید !

کسی خانه نیست .

- این روزها دلم

  میهمان ِ شکوفه های نارون شده –     

 

 

 

 

 

 

پی نوشت :

شعر از تماشاگر ، نویسنده ی وبلاگ ِ "پشت پنجره"

 

 

مانی ، توی گودر نوشته :

تا همیشه یک "کاش" کوچک برای آدم می ماند ، که بگذارد روی طاقچه ی دلش .

 

 

 

 

 

پی نوشت :

کاش ، کاش های من کوچک بودند .

من یک کاش دارم ، توی این کوله ی پُر از کاش هام .

یک کاش ، که تمام  ِ قلبم را گرفته .

یک کاش ، که روی کل ِ کاش ها و آرزوهایم ، سایه انداخته .

یک کاش ، که کاش ، کاش نمی ماند .

 

  

 

 

هر چیز قاعده ای دارد

جز عشق .

و عشق ، انگار تا ابد بی قاعده ست .

                    

 

 

                                       رضا براهنی - خطاب به پروانه ها

 

 

 

من خواب دیده ام که کسی می آید . کسی که مثل هیچ کس نیست .

 

 

                                                                                 فروغ فرخزاد

 

 

 

هر چیز قاعده ای دارد

جز عشق .

و عشق ، انگار تا ابد بی قاعده ست .

                    

 

 

                                       رضا براهنی - خطاب به پروانه ها

 

 

 

طفلی به نام شادی ، دیریست گمشده ست ،
با چشمهای روشن ِِ براق
با گیسویی بلند به بالای آرزو .
هرکس از او نشانی دارد ،
ما را کند خبر .
این هم نشان ما :
یک سو خلیج فارس
سوی دگر خزر .

                                             شفیعی کدکنی

 

17 آبان 87

 

 

کم کم یاد خواهی گرفت

تفاوت ِ ظریف ِ میان ِ نگه داشتن ِ یک دست ، و زنجیر کردن یک روح را

اینکه عشق تکیه کردن نیست و رفاقت ، اطمینان خاطر

و یاد می گیری که بوسه ها قرارداد نیستند

و هدیه ها ، معنی عهد و پیمان نمی دهند .

 

کم کم یاد می گیری

که حتی نور  ِ خورشید هم ، می سوزاند اگر زیاد آفتاب بگیری

باید باغ ِ خودت را پرورش دهی ، به جای اینکه

منتظر  ِ کسی باشی تا برایت گل بیاورد .

یاد می گیری که می توانی تحمل کنی

که محکم باشی پای هر خداحافظی

یاد می گیری که خیلی می ارزی .

 

 

 

 

                                            خورخه لوییس بورخس

 

 

 

لعنت به این عشق
که با هر بار "رفتنت"
تازه تر می شود.

 

 

 

پی نوشت :

شعر از سامی دخت

 

 

 

رفتی ، ولی نه از خواب و خاطراتم  !

 

 

 

 

 

پی نوشت :

از سید

 

 

دلتنگی سخت است.

حق ِ دلتنگی نداشتن، سخت‌تر.

 

 

پی نوشت :

از لحظه

 

 

 

دست از چرا و
چاره و
چمچاره
می شویم و زل می زنم به جهل رابطه
بیخودی متاسف نباش
تو آمده بودی که بروی اصلا !
تو چه می دانی چه ترسی ست
ترس از کوچه ی بعد از خداحافظ ؟
تو چه می دانی
چه ها که نمی کند این ترس؟
بیخودی لبخند نزن.

 

 

 

 

پی نوشت :

از مهدیه لطیفی

 

 

معشوقه
به سامان شد
تا باد
چنین بادا

                               مولوی

 

 

روحم میخواهد برود یک گوشه بنشیند پشتش را کند به دنیا ،
پاهایش را بغل کند
و
بلند بلند بگوید
من دیگر بازی نمی کنم .

 

 

 

 

 

پی نوشت :

از اینجا

 

پیش ِ تو جا مونده دلم

 

قرار شد ببینمش . کَسی که اولین عشقم بود . کَسی که هیچکی رو به اندازه ی اون دوست نداشته ام . کَسی که احساس رو در من بیدار کرد . کَسی که واقعاً دوستم داشت . کَسی که خاطراتش ، برام قشنگ ترین خاطراته . کَسی که آغـ ـوش ِ ش ، از آغـ ـوش ِ هر مرد  ِ دیگه ای ، مهربون تر و خواستنی تر بود . کَسی که فکر می کردم فقط توی خواب ممکنه دوباره ببینمش .

داشتم از شدت ِ غصه می پکیدم . پُر از بغض بودم . خودم رو نگه داشتم . همش لبخند روی لبم بود . سعی می کردم رفتارم اصلاً نشون نده که از درون چقدر آشفته و تنها و داغونم . موقع ِ خداحافظی ، ازش خواستم بغـ ـلم کنه و برای آخرین بار ، اون آغـ ـوشی که عاشقش بودم رو بهم بده . داد . خداحافظی ِ تلخ و سردی بود . باید می رفتم ترمینال . سوار  ِ آژانس كه شدم ، بغضم تركيد و آروم و بي صدا اشك ريختم . خودم دردم زياد بود ، تحمل ِ اين موضوع برام سخت بود ‏، راننده هم یه ترانه گذاشته بود كه مي خوند :

من هنوز نرفتم و دلم برات تنگ شده              آخه جا مونده ، توو خونه ي شما مونده دلم              

اين رو كه شنيدم ‏، زاااار زدم تا خود  ِ ترمینال . من از این عشقم ، هیچ آهنگی نداشتم . اما این مرد ، الآن یه آهنگ داره . تک تک ِ کلمات ِ این آهنگ ، با اون لحظات ِ من همخونی داره . حسابش رو بکن ، با یه دنیا غصه ، خداحافظی کنی از عشق ِ ت ، توی راه ِ ترمینال باشی که این آهنگ بخونه :

 

رفتم از شهر  ِ تو و پیش ِ تو جا مونده دلم

تو همون حال و هوا و هوا مونده دلم

من هنوز نرفتم و دلم برات تنگ شده

 

من هنوز نرفتم و دلم برات تنگ شده

آخه جا مونده ، توو خونه ی شما مونده دلم

من هنوز نرفتم و دلم برات تنگ شده

 

همه ی درد و دلامُ ، گله هامُ ، همه ی گریه های کهنه امُ ، تموم مشکلامُ

به تو گفتم ، به این امید دارم میرم که باز بیام و بگم سلام و بگم سلام و بگم سلام ...

که تو هم باز کنی دست ِ تموم گره هامُ

ساعت ِ رفتن من رسیده قلبم می زنه

نمی تونه دلم از خونه ی تو دل بکنه

گفته بودن که اگه بیام گرفتار می شم

گفته بودن که اگه بیام گرفتار می شم

اومدن آسونه و کاری که سخته رفتنه

من هنوز نرفتم و دلم برات تنگ شده

 

دلم با من نمیاد تا برم

دلم نمیاد از اینجا برم

بذار با دلم یه کم راه بیام

امروزَرم بمونم فردا برم

من هنوز نرفتم و دلم برات تنگ شده

من هنوز نرفتم و دلم برات تنگ شده

آخه جا مونده ، توو خونه ی شما مونده دلم

من هنوز نرفتم و دلم برات تنگ شده

 

آهنگ ِ پیش ِ تو جا مونده دلم / خواننده : علیرضا ناظم / آهنگساز : بنیامین بهادری / ترانه سرا : فرید احمدی

دانلود

 

پی نوشت ۱ :

بعد از اون روز ، دیگه گریه نکرده ام . وقتی دیگه گریه ام نمی گیره ، یعنی اینکه این بغض ، از بین نمی ره . تبدیل می شه به درد و بعدش می شه یه زخم توی دلم .

 

پی نوشت ۲ :

مرسی آقای فرید احمدی . مرسی آقای علیرضا ناظم . مرسی که باعث شدین گریه کنم و سبک شم .

 

 

 

من
ناگزیرم از
دوست داشتن .

باد اگر بایستد ،
مرده‌ است!

 

پی نوشت :

از مژگان عباسلو

 

 

ناگهانی تر از آمدنت ، می‌روی

بی‌بهانه .

من می‌مانم و باران‌های بي‌اجازه ،

و قلب عاشقی که سپاسگزارت می‌ماند تا ابد .

متشکرم که به من فهماندی که چقدر می‌توانم دوست بدارم ،

و عاشق باشم بی‌توقع !

باور کن ، بي‌توقع !

 

 

 

 

پی نوشت :

از هیوا

 

عادلانه نبود

 

 

بیا بازی از اول

این بار برعکس

تو چشم بگذار - دمی حتی -

من میروم - برای همیشه -

 

 

 

 

پی نوشت :

از عاطفه 

 

 

 

می دانم !

تمام اهالی این حوالی گهگاه عاشق می شوند !

اما شمار  ِ آنهایی که عاشق می مانند ،

از انگشتان ِ دستم بیشتر نیست !

 

 

                                        یغما گلرویی

 

 

ناخوشایند قصه ی تکراری

 

 

 

آدمها گاهاً می آیند و می شوند همه کس
یکهو
بی‌خبر .
و تو تقدیمشان می‌کنی ، همه چیز .
یک روز می روند به حکم  ِِ همیشه تکراری ِِ روزگار ،
و تو می بینی
به چشم
که همه‌ی تو را با خود می برند .
به چشم می بینی
که می روند
که می برند .

 

 

 

 

 

 

پی نوشت :

از عاطفه 

  

 

 

آسمان دلش لرزید ،
گنجشک‌ها ساکت شدند ،
باد از وزش افتاد ،
زمین زیر و رو شد ،
خدا لبخند زد: "آدم‌ها !"

کسی گفته بود: "دوستت دارم"

 

                                                  مژگان عباسلو 

 

 

 

بزرگ تر لطفاً !

بزرگ تر لطفاً ! شاید حتی کمی بیشتر از این ...

یک مستطیل به طول 170 و عرضش را هر چه بخواهی .

با له شدن غریبه نیستم .

برای خودم کافی ست .

من آرزوهایم را با خودم به گور می برم .

بزرگ تر لطفاً !

 

 

 

 

پی نوشت :

از alone bunny

 

 

نمی توانستم .
دیگر نمی توانستم .
صدای پایم از انکار  ِ راه بر می خاست .
و یأسم از صبوری ِ روحم وسیعتر شده بود .


                                                             فروغ فرخزاد

 

 

 

 

رفتنت ،

آنقدرها كه فكر مي كني

فاجعه نيست .

من مثل بيدهاي مجنون ، ايستاده مي ميرم .

 

 

                                                  نزار قباني

 

 

 

 

هان ای پرنده !

تو نشستی

خستگی ات را در کردی

و رفتی .

درخت اما به تو عاشق شد

و هر روز شاخه اش را

به نشان وداع با تو

تکان داد

تا خشکید .

 

 

 

 

پی نوشت :

نمی دونم از کیه .

 

 

 

گریه کنم یا نکنم ، حرف بزنم یا نزنم ؟
من از هوای عشق تو ، دل بکـَنم یا نکـَنم ؟

با این سوال ِ بی‌ جواب ، پناه به آینه می برم
خیره به تصویر  ِ خودم ، می پرسم از کی‌ بگذرم

یه سوی این قصه تویی‌ یه سوی این قصه منم
بسته به هم وجود ِ ما ، تو بشکنی ، من می شکنم

.

.

نه از تو می ‌شه دل برید ، نه با تو می ‌شه دل سپرد
نه عاشق ِ تو می ‌شه موند ، نه فارغ از تو می ‌شه موند

هجوم بن بست رو ببین ، هم پشت سر ، هم رو به رو
راه سفر با تو کجاست ؟ ، من از تو می پرسم بگو !

بن بست این عشق رو ببین ، هم پشت سر ، هم رو به رو
راه ِ سفر با تو کجاست ؟ ، من از تو می پرسم بگو !

.

.

تو بال ِ بسته ی منی‌ من ، ترس ِ پرواز  ِ تو ام
برای آزادی ِ عشق ، از این قفس من چه کنم ؟

 

                                                       گوگوش - گریه کنم یا نکنم

 

 

 

 

 

تو بی اعتنا

به ویرانی من در باد

در باد رفتی

 

 

                                         پژمان الماسی نیا

 

 

 

عادت نکرده‌ام هنوز...
خيال مي‌کنم
روزي باز مي‌گردي
آرام از پشت سر مي‌آيي ،
مرا که به انتهاي خيابان خيره شده‌ام
دوباره به نام کوچک صدا مي‌زني و
عمر تنهايي‌ام به پايان مي‌رسد .

 

 

                                         پژمان الماسی نیا

 

 

 

 

کاشکی عشق به بیراهه نمی رفت در این تاریکی

کاشکی کوره چراغی سر این کوچه به پا بود هنوز

 

 

                                 مهدیه لطیفی

 

 

 

دستت درد نکند
که دانه های بافتنی خوش طرح دوستی مان را
دانه
دانه
حالا که بهبهه ی زمستان است
تا دانه ی آخر شکافتی!

                            مهدیه لطیفی

پی نوشت 1 :

برای گنجیشکَک

 

پی نوشت 2 :

توی زمستان ِ زندگی ، گیر کرده ام . تمام  ِ بدنم بی حس شده است از سرما . توی این سرما و این روزهای خاکستری ، به دوستی نیاز دارم که با من بخندد ، با من بگرید . و تو ای گنجیشکَک ! کاش ... کاش ... . خودت می دانی چه می خواهم بگویم .

 

 

پس از این زاری مکن ، هوس ِ یاری مکن ، تو ای ناکام ، دل ِ دیوانه !

به مزار  ِ سینه ام ، با غم  ِ دیرینه ام ، بخواب آرام ، دل ِ دیوانه !

 

با تو رفتم ، بی تو باز آمدم ، از سر  ِ کوی او ، دل ِ دیوانه !

پنهان کردم ، در خاکستر  ِ غم ، آنهمه آرزو ، دل ِ دیوانه !

چه بگویم با من ای دل چه ها کردی .

تو مرا با عشق ِ او آشنا کردی .

 

پس از این زاری مکن ، هوس ِ یاری مکن ، تو ای ناکام ، دل ِ دیوانه !

به مزار  ِ سینه ام ، با غم  ِ دیرینه ام ، بخواب آرام ، دل ِ دیوانه !

 

 

دانلود آهنگ ِ "دل دیوانه" با صدای الهه

دانلود آهنگ ِ "دل دیوانه" با صدای ویگن

 

 

 

آقا جان ، من الآن نیاز  ِ مُبرم به یه نامزد دارم . آخه یعنی چی که همه برای نوروز و تعطیلات ، شوق و ذوق ِ مسافرت دارن ، اما من باید توی خونه کف کنم ؟ آخه نباید یکی باشه که باهاش برم سفر ؟ آخه تنهایی مسافرت رفتن ، مزه نداره که . آخه نباید یکی باشه که عااااشقم باشه و هر صبح ِ زود بیاد دنبالم بریم پیاده روی و بعدش هم بریم خرید یا همینطوری ویترین ها رو نگاه کنیم ؟ آخه نباید یکی باشه که یه عیدی ِ خوشگل بهم بده ؟ آخه نباید یکی باشه که من به شوق و ذوقش ، سفره ی هفت سین بچینم ؟ امسال اصلاً حوصله ندارم . افسرده ام شدیییید . نه سبزه کاشتیم و هنوز هم هیچی نخریده ام . آخه نباید یکی باشه که موقع  ِ سال تحویل ، کنارش بشینم و توی دلمون یه دعای مشترک داشته باشیم ؟ آخه نباید یکی باشه که برام یکی از اون ماهی های خوشگل ِ سفید و قرمز رو بخره ؟ آخه نباید یکی باشه که وقتی سال تحویل شد ، گونه ام رو ببوسه ؟ آخه نباید یکی باشه که وقتی سال تحویل شد ، من ببـ ـوسمش و توی چشم هاش نگاه کنم و بهش بگم که دوستش دارم ؟ ( من و شوشوم ، سال تحویل به هم می گیم "دوستت دارم" : ))  ) آخه نباید یکی باشه که خوشحال باشه که من رو داره ؟ آخه درسته که من همش تنهایی برم خرید و هی خودم تنهایی انتخاب کنم و کَسی نباشه که بیاد توی اتاق پُرو برام نظر بده و بهم بگه که چقدر بهم میاد ؟  : ))

 

 

 

نگاه کن چه پیر می شوند

رؤیاهایی که تو را نیافته پیر می شوند .

 

                                  شمس لنگرودی

 

 

 

نارنجی ، متـنفره از دسیسه ی سه حرف ج ن گ

 

نامه ی استاد محمد حسین شهریار ، به انیشتین ، پدر عصر  ِ اتم ، پس از فاجعه ی هیروشیما :

 

 

 

انشتن ! يک سلام ناشناس ، البته مي‌بخشي .
به اين مهمان که بي‌هنگام و ناخوانده است ، در بگشا !
اجازت ده که با دست لطيف خويش بنوازد ،
به نرمي چين پيشاني افکار بلندت را .

انشتن !  آفرين بر تو !
انشتن ! ناز  ِ شَست تو !
نشان دادي که جرم و جسم چيزي جز انرژي نيست .

انشتن ! صد هزار احسنت ، و ليکن صد هزار افسوس .
حريف از کشف و الهام تو ، دارد "بمب" ميسازد .

انشتن !

جهنم کام وحشتناک خود را باز خواهد کرد .
دگر پيمانه‌ی عمر جهان لبريز خواهد شد .
دگر عشق و محبت از طبيعت قهر خواهد کرد .

انشتن ! بغض دارم در گلو ، دستم به دامانت .
نبوغ خود به کام التيام زخم انسان کن !
سر اين ناجوانمردان سنگين دل به راه آور !
نژاد و کيش و ملّيت يکي کن اي بزرگ استاد !
زمين ، يک پايتخت ِِ امپراطوري  ِ وجدان کن !
به اين وحشي ‌تمدّن گوشزد کن حرمت ما را !

انشتن !

پا فراتر نه !

خدا را نیز پیدا کن !

 

 

واجب نوشت :

من فقط گزیده ای از سطرهای شعر  ِ مذکور رو نوشته ام . دوستان ِ علاقه مند به این نامه ، می توانند نامه ی کامل ِ استاد شهریار و دلیل ِ نوشتن ِ این نامه را ، در ادامه ی مطلب بخوانند.

 

 

 

به بهشت نمی روم ،

اگر مادرم آنجا نباشد .

                                             حسین پناهی

 

 

نارنجی ، بالاخره کتابهای رسول یونان را گیر می آورَََد

 

نه امپراطورم

و نه ستاره ای در مشت دارم .

اما خودم را

با کسی که خیلی خوشبخت است ،

اشتباه گرفته ام .

و به جای او نفس می کشم ،

راه می روم ،

غذا می خورم ،

می خوابم و ...

 

چه اشتباه دل انگیزی .

 

 

                                        رسول یونان

 

 

 

" چقدر مظلومند تکانهای دلم ،

  که نه دستی به سراغشان می آید ،

  و نه لالایی

  به قدر ساکت شدن از این همه شیون

  و چه مظلومانه از سرگیجه می میرند . "

 

 

                                                         سروده دوست خوبم  آ . م

 

 

 

 

خسته ام از همه ، خسته از دنیا !
آسمان بشنو از قلب ِ من این صدا !
ای زندگی بیزار از تواَم ، بیزار از این عالم !
بیگانه ام با سیمای تو ، دیوانه ی دنیای تو !

درهم مشکن زنجیر  ِ مرا ، بهتر که شَوَم رسوا !
رفتم من که دگر با دست شما ، پنهان شوم از چشم دنیا !

خسته ام از همه ، خسته از دنیا !
آسمان بشنو از قلب ِ من این صدا !
ای زندگی بیزار از تواَم ، بیزار از این عالم !
بیگانه ام با سیمای تو ، دیوانه ی دنیای تو !

درهم مشکن زنجیر  ِ مرا ، بهتر که شَوَم رسوا !
رفتم من که دگر با دست شما ، پنهان شوم از چشم دنیا !

                                                     خواننده : فرهاد

 

 

 

من یک بشقاب اضافه می گذارم

 

 

 

سلام آقای مرگ !

درست به موقع آمدید.

من و تنهایی ، این روزها ،

در یک بشقاب غذا می خوریم.

البته من میز را می چینم ،

بعد او ظرف ها را می شوید.

 

اگر می خواهید امشب با ما شام بخورید ،

حرفی نیست.

من یک بشقاب اضافه می گذارم ،

شستن ظرفتان را نمی دانم ...

 

 

                                                   بهاره رضایی

                        ( کتاب ِ "درست همین امروز باید تیر بارانم می کردی" )

 

 

 

 

تو مقدسي مث ِ عبادتم                    

تو رو دوست دارم مث ِ سعادتم

به تو محتاجم و احتياج من              

به تو محتاجم و احتياج من              

 

عادته ، نميشه ترك عادتم

 

تو نماي كامل صداقتي                    

واسه من هميشه در نهايتي

لذت تلاوت يه آيه اي                       

دلنشينه از تو هر حكايتي

با تو همصدا شدن نيّت من               

عشق تو تمام  ِ حيثيت من

سايه ی بلند تو روي سرم                   

حافظ ثبات و امنيت من  

 

مثل نوري ، نوری خالي از غبار

مثل خواستن ، خواستن ِ ديوونه وار

مثل يك قصيده پاك و بي نظير           

اما در دست من بي اعتبار

با تو همصدا شدن نيّت من               

عشق تو تمام حيثيت من

سايه ی بلند تو روي سرم                    

حافظ ثُبات و امنيت من

 

تو براي من عزيزترين كِسي             

گُل بي عيبي كه دور از دسترسي

زندگی برای ِ من خواستنیه

با تو همصحبت ِ عیسی نفسی

تو گرانبهاترين عتيقه اي                  

از تو غافل نمي شم دقيقه اي

تو گرانبهاترين عتيقه اي                  

از تو غافل نمي شم دقيقه اي

 

مثل نوري ، نوری خالي از غبار

مثل خواستن ، خواستن ِ ديوونه وار

مثل يك قصيده پاك و بي نظير          

اما در دست من بي اعتبار

با تو همصدا شدن نيّت من             

عشق تو تمام  ِ حيثيت من

سايه ی بلند تو روي سرم                  

حافظ ثُبات و امنيت من

 

                                          

                                                  محتاج – هایده

 

 

 

 

نخستین نگاهی ، که ما را به هم دوخت !

نخستین سلامی ، که در جان ما شعله افروخت

نخستین کلامی ، که دل های ما را

به بوی خوش آشنایی سپرد و

به مهمانی عشق برد

 

 

پر از مهر بودی

پر از نور بودم

 

همه شوق بودی

همه شور بودم

 

 

چه خوش لحظه هایی که دزدانه ، از  هم

نگاهی ربودیم و رازی نهفتیم !

 

 

چه خوش لحظه هایی که « می خواهمت » را

به شرم و خموشی ، نگفتیم و گفتیم !

 

 

تو با آن صفای خدایی

.

..

...

 

من آن مرغ شیدا

.

..

...

                                                                    فریدون مشیری

 

 

 

تو از قبیله ی لیلی                          من از قبیله ی مجنون
تو از سپیده و نوری                         من از شقایق پر خون
تو از قبیله دریا                               من از نژاد کویرم
همیشه تشنه و غمگین                   همیشه بی تو اسیرم

حدیث عشق من و تو ؛ حدیث ابر بهاری !
به من چه میرسد ای دوست ، از این همه غم و زاری ، از این همه غم و زاری!

تو از قبیله ی لبخند                         من از قبیله ی اندوه
فضای فاصله صد آه ، فضای فاصله صد کوه ، فضای فاصله صد کوه !
تو از قبیله ی لیلی ؛ آه                     من از قبیله ی مجنون
تو از سپیده و نوری                          من از شقایق پر خون

 

 

                                               عباس مهر پویا

                                            آهنگ ِ قبیله ی لیلی