رئيسم مي پرسه بازم وبلاگت رو حذف كردي ؟ مي گم من دست به حذفم خوبه . مي گه زود تصميم مي گيري . و بهش مي گم كه به دليلي ، مجبورم دائم وبلاگ رو حذف كنم و برم يه جا ديگه بنويسم . از اين بابت ناراحتم . اين پنجمین وبلاگيه كه مي سازم . من چهار ساله كه مي نويسم اما الآن آرشيوم يك ساله است . با اينكه اون هميشه محرمَمه ، آدرس ِ جديدم رو نمي پرسه . بهش مي گم وقتي آدم هايی که فکر و نظرشون برام مهمه ، وبلاگم رو مي خونن ، دچار ِ خودسانسوري مي شم . برای همین ، بهتره آدرس ندم . اگه يه روز وبلاگم رو پيدا كرديد ، به روم نياريد . اونم مي گه "براي همين نپرسيدم" . كاشكي همه تا اين حد شعور داشتند . كاشكي درك و فهمشون مثل ِ رئيس ِ خوب ِ من ، بالا بود .
از بس هي جا عوض مي كنم ، هم خواننده هاي وبلاگم رو از دست داده ام و هم ديگه روم نمي شه هي جا عوض كنم و هي بهشون آدرس ِ جديد بدم .
